Η σκέψη τυλίγει τα βράδια σαν πέπλο.
Δεν ζητάει πολλά — μόνο να είναι παρούσα.
Δεν έχει φωνή, αλλά κάνει θόρυβο.
Δεν έχει μορφή, αλλά γεμίζει τον χώρο.
Δεν είναι ανάγκη να συμβεί κάτι.
Αρκεί που υπάρχει.
Που προκαλεί κίνηση μέσα σου,
μια τρικυμία σε νερά που νόμιζες ήρεμα.
Μπορεί να είναι απλώς ενθουσιασμός.
Μια προβολή.
Ένα όνειρο ντυμένο με χρώματα που εσύ του χάρισες.
Αλλά τι σημασία έχει;
Αν κάτι σε κάνει να νιώθεις τόσο έντονα,
δεν αξίζει ήδη να υπάρχει;
By echologeion
Εκτύπωση στις 23/08/2025
Από την ιστοσελίδα Ηχολόγιο
echologion.com/el/articles.asp?export=html&tid=254