Καλημέρα, λοιπόν —
όχι σαν συνήθεια,
μα σαν υπόσχεση
πως ό,τι δεν ειπώθηκε χθες,
θα γραφτεί σήμερα
στο βλέμμα σου.

Και τώρα,η πληγή σε ρωτά όχι “ποιος” σε πρόδωσε,
μα “γιατί” άφησες τον εαυτό σου απροστάτευτο
μπροστά στην αυταπάτη.

Μα έτσι μαθαίνει η καρδιά.
Με χτυπήματα.

«Ένα από τα πιο φωτεινά μου όνειρα συνάντησε κάποτε έναν πίνακα. Από αυτή τη συνάντηση γεννήθηκε το “Κίτρινο Λιβάδι”.»

Ένα παιδί κοιτά τ’ αστέρια,
ρωτά γιατί δεν είναι εδώ,
κι η μάνα πλέκει με το βλέμμα
μια απάντηση στον ουρανό.

Ο φόβος της αγάπης δεν είναι σιωπή∙
είναι ανάσα που βαραίνει τη νύχτα,
σκιά που αγγίζει τα βλέφαρα πριν τον ύπνο,
ένα άγγιγμα αόρατο που σε τραντάζει εκ των έσω.

Ένα παιδί κοιτά τ’ αστέρια,
ρωτά γιατί δεν είναι εδώ,
κι η μάνα πλέκει με το βλέμμα
μια απάντηση στον ουρανό.

Η σημασία των επιλογών Είμαστε οι επιλογές μας ή είμαστε ο τρόπος που τις αξιολογούμε ή τις αξιοποιούμε;

Όταν όλα περάσουν, όταν το μέσα σου σταματήσει να αναζητά,
μένει μια σιωπή. Αλλά όχι όπως τότε στην αρχή.