ΑΝΝΑ ΚΑΟΥΝΗ

Θάλεια: Καλησπέρα, καλωσορίσατε στο Σεργιάνι. Σήμερα έχω την πιο σπουδαία συντροφιά που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος και αυτή η  συντροφιά είναι ένα βιβλίο και πιο συγκεκριμένα ένα βιβλίο όλο φινέτσα. Στη δική μας περίπτωση, δεν έχω μόνο το βιβλίο αλλά έχω και την δημιουργό του, την κυρία Άννα Καούνη. Το βιβλίο είναι παιδικό και δεν γίνεται να κάνουμε βιβλιοπαρουσίαση, χωρίς την παρουσία ενός παιδιού. Καλωσορίζω και την μικρή Ζωή! Κορίτσια μου καλώς ορίσατε!

Άννα: Καλησπέρα και από μένα. 

Μικρή Ζωή: Καλησπέρα σε όλους.

Θάλεια: Άννα μου, μίλησε μας για το βιβλίο να μπούμε στο mood. Πού αναφέρεται και από τι εκδόσεις είναι;

Άννα: Είμαστε στις εκδόσεις Φυλάτος. Όπως προαναφέραμε, είναι ένα παιδικό βιβλίο και θα ήθελα να πω, πως τα βιβλία δεν έχουν ηλικία, είναι λάθος να τοποθετούμε τα βιβλία με βάση την ηλικία γιατί απευθύνονται σε όλους τους αναγνώστες και ένας ενήλικας μπορεί να διαβάσει ένα παιδικό βιβλίο.

Θάλεια: Πότε κυκλοφόρησε το βιβλίο;

Άννα: Το βιβλίο κυκλοφόρησε 13 Δεκεμβρίου 2023.

Θάλεια: Θέλω να μου μιλήσεις λίγο για σένα, για να σε γνωρίσει και ο κόσμος για να μπορέσει να καταλάβει τι κρύβει αυτή η πένα από πίσω!

Άννα: Η καταγωγή μου είναι από Θεσσαλονίκη, έχω και ένα χωριό στις Σέρρες που ονομάζεται Τριανταφυλλιά, είμαι 25 χρονών, έχω αποφοιτήσει από τη σχολή μονίμων υπαξιωματικών που εδρεύει στα Τρίκαλα. Λόγω επαγγέλματος, έχω μείνει σε διάφορα μέρη της Ελλάδας.

Θάλεια: Σε βοηθάει στην πένα σου το ότι ζεις σε διάφορα μέρη της Ελλάδας; Το ότι έχεις διαφορετικές εικόνες και αλλάζεις παραστάσεις; Σου δημιουργεί ένα κομμάτι έμπνευσης για να μπορέσεις να το αποτυπώσεις σε αυτά τα οποία γράφεις;

Άννα: Η αλήθεια είναι, ότι όλο αυτό μου δημιουργεί ερεθίσματα, γνωρίζω νέους τόπους και ανθρώπους οπότε μπορώ να πω ότι βοηθάει στη δημιουργικότητα.

Θάλεια: Το βιβλίο το έχω διαβάσει και το έχει διαβάσει και η μικρή Ζωή και σαν παιδί που είναι έχει να σου κάνει και αυτή κάποιες ερωτήσεις από τη δική της οπτική σκοπιά .Θέλω να μας πεις πως μπήκε η συγγραφή στη ζωή σου, τι ήταν αυτό που σε ξεκλείδωσε και σου γύρισε σε κάτι διαφορετικό; Ανακάλυψες κάτι άλλο για σένα;

Άννα: Νιώθω πολυδιάστατος άνθρωπος, μου αρέσουν οι θετικές επιστήμες, μου αρέσει και η συγγραφή. Είμαι και λίγο ανέμελο πνεύμα, τρελό, δημιουργικό. Η συγγραφή για μένα είναι ανάγκη, είναι τρόπος έκφρασης. Ξεκίνησα από τα εφηβικά μου χρόνια γράφοντας ποιήματα.

Θάλεια: Ζωή, τι εισέπραξες από την ανάγνωση του βιβλίου, τι είναι αυτό που σου άρεσε πολύ;

Μικρή Ζωή: Μου άρεσε πολύ η εικονογράφηση, μου άρεσε το μήνυμα που δίνει το βιβλίο και μου άρεσαν οι χαρακτήρες. Αυτοί που μου άρεσαν πολύ ήταν ο Ουμπί το κουμπί και το σακάκι.

Άννα: Η αλήθεια είναι ότι η εικονογράφος μας, Χρύσα Γκανούδη, έχει κάνει εξαιρετική δουλειά.

Μικρή Ζωή: Ο τίτλος του βιβλίου είναι “ Φούστα Μπλούζα και Φινέτσα”, η φούστα από πού βγήκε ενώ δεν υπάρχει φούστα στο βιβλίο;

Άννα: Ήθελα κάτι παιχνιδιάρικο, σύντομο, να μένει στο νου, έβαλα και τη φινέτσα δίπλα γιατί μιλάμε για ένα στυλιστικό διαγωνισμό. Όντως, δεν υπάρχει φούστα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μελλοντικά δεν θα υπάρξει.

Θάλεια: Μπορεί να υπάρχει και συνέχεια;

Άννα: Μπορεί ναι.

Θάλεια: Ο τίτλος του βιβλίου σε βάζει αυτόματα στον χωροχρόνο μιας ντουλάπας και τι συμβαίνει σε αυτή την ντουλάπα που είναι της γιαγιάς Ευφροσύνης;

Άννα: Μεταφερόμαστε σε μία ντουλάπα που εκεί διεξάγεται ένας παράλληλος κόσμος, ενδυματολογικός, στον οποίο βλέπουμε διάφορα ενδύματα να συμμετέχουν σε έναν διαγωνισμό που είναι ετήσιος είναι ξακουστός, είναι ο “Φούστα Μπλούζα και Φινέτσα” και από εκεί πήρε τον τίτλο του το βιβλίο. Θα δούμε τους κεντρικούς ήρωες, πού είναι ένα λευκό φανελάκι και ένα μαύρο μπλουζάκι αλλά κι άλλα ρούχα που θέλουν να πάρουν μέρος στο διαγωνισμό. Θα δούμε την διοργανώτρια, την παρουσιάστρια που είναι η ψυχή του βιβλίου, την κυρία Νίτσα - Βελονίτσα και θα δούμε και κριτές.

Θάλεια: Στους κεντρικούς ήρωες, δηλαδή στο φανελάκι και στο μπλουζάκι, δεν έχεις δώσει ονόματα. Υπήρχε κάποιος λόγος σε αυτό;

Άννα: Έχω δώσει ονόματα σε χαρακτήρες που είναι ήδη αναγνωρισμένοι σε αυτόν τον κόσμο, ενώ τους κεντρικούς ήρωες θεωρώ ότι είναι άσημοι χαρακτήρες.

Θάλεια: Τι μουσική ακούς;

Άννα: Μου αρέσει η έντεχνη μουσική αλλά είμαι και στο ελαφρύ λαϊκό, είμαι της ελληνικής μουσικής.

Θάλεια: Αναφέρεις στο βιβλίο ένα λευκό φανελάκι και ένα μαύρο μπλουζάκι, τι κάνουν αυτοί οι δύο χαρακτήρες;

Άννα: Δύο φίλοι μας έχουν ένα όνειρο. Θέλουν να πάρουν μέρος σε αυτό το διαγωνισμό. Έχει ως σκοπό να αναδείξει το πιο όμορφο και πρωτοποριακό ένδυμα της χρονιάς. Αυτά είναι δύο πολύ συνηθισμένα ρούχα άρα θα έλεγα πως αυτός ο κόσμος ουσιαστικά δεν τους χωράει, δεν θα έπρεπε να συμμετέχουν εκεί. Όμως το έχουν βάλει στόχο και θέλουν να ακολουθήσουν το όνειρό τους και για να το καταφέρουν να το πραγματώσουν, πρέπει να σκεφτούν μία έξυπνη ιδέα. Θα σκαρφιστούν κάποια τρελή ιδέα, την οποία θα θελήσουν να ακολουθήσουν και με βάση αυτή θα διαγωνιστούν.

Θάλεια: Θεωρείς ότι κάποιος άνθρωπος πρέπει να έχει κάποια δεξιότητα για να γράψει ή μπορεί να γράψει όποιος θέλει;

Άννα: Θα έλεγα ότι αυτός που θα θελήσει να γράψει, πρέπει να νιώθει καλά με την αλήθεια του. Η συγγραφή είναι μία κατάθεση ψυχής, πρέπει να νιώθεις καλά με αυτό που θα προβάλεις γιατί θα εκτεθείς και εσύ μαζί με αυτό. Και κάτι σημαντικό, όταν γράφεις δεν πρέπει να σκέφτεσαι, πρέπει να γράφεις ότι σου βγαίνει πραγματικά. Μικρή Ζωή: Το βιβλίο αρχίζει με “Έναν καιρό και μία φορά”, πώς βγήκε αυτό;  

Άννα: Ήθελα να ξεκινήσω αλλιώτικα, ήθελα να δώσω μία νέα ταυτότητα, κάτι διαφορετικό. Δεν ήθελα να θεωρηθεί συνηθισμένο.

Θάλεια: Έχουμε κι άλλους δύο ήρωες μέσα στο βιβλίο, τι ρόλο παίζουν;

Άννα: Ο ένας διαγωνιζόμενος είναι το μαύρο σακάκι, είναι ένας επιβλητικός ήρωας με αυτοπεποίθηση, που ξέρει ότι μετράει, έχει μία ωραία εμφάνιση αλλά θα έλεγα ότι είναι λίγο αλαζονικός.

Μικρή Ζωή: Θα τον χαρακτήριζα εγωκεντρικό.

Άννα: Θα δούμε και ένα πολύ όμορφο εμπριμέ φόρεμα το οποίο είναι το φαβορί. Θάλεια: Ο διαγωνισμός διαδραματίζεται στη ντουλάπα της γιαγιάς Ευφροσύνης και μετά οι νικητές θα πάνε ένα ταξίδι πολύ όμορφο, στη ντουλάπα της γιαγιάς Κυριακούλας. Για ποιο λόγο χρησιμοποίησες ντουλάπα γιαγιάς και όχι της μαμάς;

Άννα: Θα έλεγα ότι η εικόνα της γιαγιάς, τουλάχιστον για εμένα, είναι πολύ συνδεδεμένη με τα παραμύθια, οπότε είναι κάτι νοσταλγικό και όμορφο.

Θάλεια: Ζωή, κάθε βιβλίο μας περνάει και ένα μήνυμα, κατάλαβες τι μήνυμα ήθελε να περάσει το βιβλίο;

Μικρή Ζωή: Μέσα από την φιλία και τη συνεργασία μπορούμε να κάνουμε πράγματα χωρίς να προσπαθήσουμε να εντυπωσιάσουμε κάποιον, χωρίς να γίνουμε κάποιος που δεν είμαστε.

Άννα: Μου αρέσει η τοποθέτηση της Ζωής. Οι φίλοι μας μάς δίνουν δύναμη να είμαστε όντως οι εαυτοί μας. Το βιβλίο έχει διάφορες αξίες μέσα, μας μιλάει για την φιλία που είναι ο κεντρικός άξονας, για την ομαδικότητα, το θάρρος, τη συνεργασία. Έχω παρατηρήσει ότι ο καθένας εστιάζει και σε μία διαφορετική αξία.

Θάλεια: Ένας μεγάλος ποιητής είχε πει «ένα καλό βιβλίο δεν είναι αυτό που διαβάζουμε εμείς αλλά αυτό που διαβάζει εμάς». Θεωρείς το δικό σου βιβλίο θα μπορούσε να διαβάσει την ψυχή ενός παιδιού; Τι θα έλεγε σε αυτή την ψυχή, όταν θα έφτανε στο τέλος της ανάγνωσης;

Άννα: Θα έλεγα σε αυτήν την παιδική ψυχή να πιστέψει στον εαυτό του ακόμα και αν δεν πιστεύει κανείς άλλο σε αυτό. Ένα παιδί μπορεί να έχει ένα όνειρο που δεν μπορεί να το δει κανένας άλλος τότε πάλι πρέπει να το πιστέψει.

Θάλεια: Ποια πιστεύεις ότι είναι η σχέση των παιδιών με το διάβασμα;

Άννα: Θα έλεγα ότι το εκπαιδευτικό σύστημα δεν βοηθάει τόσο πολύ τα παιδιά να εντρυφήσουν στο κομμάτι του διαβάσματος, πάει να το βάλει σε άλλα καλούπια. Το βλέπουν πιο πολύ σαν εξετάσεις, σαν αγγαρεία, οπότε δεν το ευχαριστιούνται τόσο όσο θα έπρεπε και δεν υπάρχουν πολλά καλλιτεχνικά μαθήματα.

Θάλεια: Για να μπορέσεις να διαφημίσεις ένα βιβλίο πρέπει να το προωθήσεις, δεν αρκεί μόνο η έκδοση του. Τι δράσεις έχεις κάνει για να το κινήσεις;

Άννα: Ξεκίνησα από τον χώρο του εκδοτικού που έχει και ένα βιβλιοπωλείο στη Θεσσαλονίκη, έκανα μία πρώτη παρουσίαση σε κοινό ενηλίκων, είχα συνομιλητές μου τον φιλόλογο μου από το λύκειο, είχα μία δικηγόρο που μίλησε για το βιβλίο από άλλη σκοπιά. Συνέχισα κάνοντας μία δράση στην Αλεξανδρούπολη, στη δημοτική βιβλιοθήκη της Αλεξανδρούπολης, εκεί είχα δύο συνομιλήτριες, μία πολύ στενή μου φίλη που έζησε την έκδοση του βιβλίου από πολύ κοντά και είχα και μία νηπιαγωγό που προσέγγισε το θέμα πολύ όμορφα.

Θάλεια: Σαν παιδί σου άρεσαν τα παραμύθια; Σου διάβαζαν ή διάβαζες μόνη σου;

Άννα: Οι αναμνήσεις μου σαν παιδί, έχουν να κάνουν κυρίως με τη γιαγιά μου που μου έλεγε πολλά παραμύθια και σαν παιδί μου άρεσαν αυτές οι ιστορίες.

Θάλεια: Πού πιστεύεις ότι βοηθούν τα παραμύθια στα παιδιά;

Άννα: Τα παραμύθια βοηθούν στο να δεις τον κόσμο ρεαλιστικά μεν αλλά και ωραιοποιημένα, για μία παιδική ηλικία.

Θάλεια: Θέλω να σε ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου που ήσουν εδώ συντροφιά μας και να σου ευχηθώ ότι έχεις μέσα στο μυαλουδάκι σου να το δεις να παίρνει σάρκα και οστά.

Άννα: Ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα σου λόγια, ήταν μία διαφορετική εμπειρία που μου άρεσε πάρα πολύ.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΩΝ:  ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΜΑΓΟΥΛΑΝΟΥ