«Έστιν ούν δρώμενα εν τόπω»

Αλεξάνδρα: Καλώς ήλθατε στην εκπομπή με ένα διαφορετικό θέμα, το αρχαίο δράμα στο θέατρο και τον θίασο Αναντάν Μπαμπαντάν!

Πέτρος: Μιλάμε για το θίασο μας που αγαπήσαμε, που 10 χρόνια τώρα τον κάνουμε όσο μπορούμε ακόμα και καλύτερο και προσπαθούμε να παρουσιάζουμε πάντα κάτι διαφορετικό στο κοινό, ίσως κάτι που να μην έχει ξαναδεί το κοινό για την ποιότητα του.

Γιώργος: Καλησπέρα και από μένα. Ξεκίνησε από τα ψέματα θα έλεγα. Ήμασταν συνάδελφοι στο γραφείο και πολύ σύντομα ξεκινήσαμε να μιλάμε για τα πολιτιστικά δρώμενα της Ελλάδας, στην πορεία ανακαλύψαμε ότι είχαμε το ίδιο πάθος για το θέατρο, εγώ ασχολιόμουν στο παρελθόν με διαφορετικές ομάδες και θιάσους, πάντα ερασιτεχνικούς και ο Πέτρος είχε στο παλμαρέ του πολλές σκηνοθετικές δουλειές είτε σε παιδικό θέατρο και σε άλλες θεατρικές ομάδες που συμμετείχε. Αποφασίσαμε να βάλουμε μπροστά να κάνουμε έναν δικό μας θίασο. Στο δρόμο μας βρέθηκαν δύο αξιόλογοι άνθρωποι που είναι ακόμα μαζί μας, ο Παναγιώτης Μπαβέας και ο Μιχάλης Σωτηρίου. Εμείς οι τέσσερις ξεκινήσαμε με όνειρα χίλια, που τελικά αποδείχτηκε δεν ήταν όνειρα αλλά έγιναν πραγματικότητα και μάλιστα είμαστε πάρα πολύ ευτυχισμένοι και συγκινημένοι που βλέπουμε κάθε χρονιά να πραγματοποιείται κάθε ευχή μας και όλο στο καλύτερο. Το βασικό συστατικό του θιάσου είναι ένα, μόνο ποιότητα. Ο σκηνοθέτης σε ένα έργο θα σου δώσει μία κατεύθυνση, είναι θέμα δικό σου σαν ηθοποιός, αν δεν μπορέσεις να επεξεργαστείς τον ρόλο από μόνος σου, δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Επειδή ο Πέτρος και στην προηγούμενη συνέντευξη του είχε αναφέρει ότι είμαστε οικογένεια, για μένα η οικογένεια είναι βαριά κουβέντα. Για ένα σύνολο ανθρώπων πρέπει να περάσουν πάρα πολλά χρόνια για να πεις ότι με κάποιον είσαι οικογένεια. Για μένα ο Αναντάν Μπαμπαντάν είναι ένας ζωντανός οργανισμός που πάλλεται συνέχεια. Τι σημαίνει αυτό; Ότι κατά καιρούς φεύγουν παλιά παιδιά, έρχονται καινούργια, όμως το καλό του θιάσου είναι ότι κρατάει χαρακτήρα, δεν ξεφεύγει από τον προσανατολισμό του.

Πέτρος: Ίσως γιατί έχει δομές. Θεωρώ ότι μένουν στο θίασο αυτοί που καταλαβαίνουν ότι ανήκουν σε αυτή την ομάδα – οικογένεια.

Αλεξάνδρα: Ξεκίνησε η καινούργια ιδέα του νέου έργου «Έστιν ούν δρώμενα εν τόπω», Ποια ήταν η πορεία της; Ποιος ο στόχος της;

Γιώργος: Είχαμε ανεβάσει τρία διαφορετικά επιτυχημένα έργα. Το πρώτο ήταν επιθεώρηση, αφιέρωμα στα 50 χρόνια ελεύθερης σκηνής «Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει, πατέρα», το δεύτερο «Ο λαχειοπώλης του ουρανού» ένα αφιέρωμα στο Μάνο Χατζιδάκι και το τελευταίο το πρόσφατο τα «Λουλούδια σε λασπόνερα». Τέλη Μαΐου με αρχές Ιουνίου, συμμετείχαμε στο πανελλήνιο φεστιβάλ αρχαίου δράματος με κάποια κείμενα και υπήρχαν και κάποια σχολεία που θα έπαιζαν και εκείνα κάποια αποσπάσματα αρχαίου δράματος. Συμμετείχαμε και εμείς για να αποδώσουμε και εμείς στα παιδιά που θα το έβλεπαν τι σημαίνει αρχαία τραγωδία και τι σημαίνει αρχαία κωμωδία. Ορμώμενοι λοιπόν από αυτό, είδαμε ότι είχε απήχηση πόσο μάλλον στα παιδιά και πόσο στους μεγάλους, σκεφτήκαμε να το κάνουμε. Ο Πέτρος ξεκίνησε να βρίσκει διάφορα αρχαία κείμενα και μαζέψαμε είκοσι αποσπάσματα από διάφορα κείμενα. Το έχουμε φέρει λίγο στα σημερινά δεδομένα για τον λόγο του ότι θέλουμε να γίνει πιο ευκολοχώνευτο από τους περισσότερους θεατές. Εν πάση περιπτώσει, επειδή βλέπουμε κάθε χρόνο στην Επίδαυρο λογιών λογιών σκηνοθέτες, βλέπουμε ότι κατά καιρούς πειραματίζονται σε διάφορα κείμενα άλλες φορές επιτυχημένα άλλες φορές αποτυχημένα.

Αλεξάνδρα: Κατά πόσο παίζει ρόλο η αντικειμενικότητα σε αυτά τα θέματα;  

Πέτρος: Θα μιλήσω για το δικό μας έργο. H διαφορά είναι του ότι μπορεί να μεταφέρω την εικόνα της πράξης του συγκεκριμένου ρόλου, του συγκεκριμένου αντικειμένου – ηθοποιού στο σήμερα, στο μέλλον, παντού αλλά δεν θα πειράξω τα κείμενα, δεν θα τολμήσω να πειράξω τα κείμενα. Οι μεταφράσεις που χρησιμοποιούμε είναι από Θρασύβουλο Σταύρου μέχρι Βάρναλη και Δροσίνη. Αν δώσεις αυτά τα πράγματα με τη σωστή αναλογία και δοσολογία το κοινό θα το καταλάβει, για αυτό και τα κείμενα δεν πρέπει να τα πειράζουμε.

Αλεξάνδρα: Αυτά λοιπόν τα αποσπάσματα από τις τραγωδίες και τις κωμωδίες, με ποιο τρόπο θα περάσουν στο κοινό;

Πέτρος: Τα αποσπάσματα που διάλεξα ήθελα να είναι αυτά που θα δηλώνουν την ταυτότητα της αρχαίας τραγωδίας και κωμωδίας. Προσπάθησα να τα δώσω με τη μορφή του πώς θα είναι αντίστοιχα στο σήμερα. Για παράδειγμα πώς θα μπορούσε να είναι ο Φιλοκτήτης το 2024; Πώς θα μπορούσε να είναι η Μήδεια που υποτίθεται είναι μία κατηγορούμενη γυναίκα που σκότωσε τα παιδιά της; Πώς μπορούμε να την αποδώσουμε σήμερα; Θέλουμε να κάνουμε τον κόσμο να αγαπήσει το αρχαίο κείμενο, να αρχίζει να ψάχνει.

Γιώργος: Βασικά ο μέσος θεατής ακούει αρχαία τραγωδία και αρχαία κωμωδία και δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία, τον έχουν απορροφήσει οι επιθεωρήσεις της σημερινής εποχής, οι ξένοι συγγραφείς που πάνε να δουν ένα έργο για να περάσει το βράδυ. Για αυτό είπαμε να αλλάξουμε το σκεπτικό αυτό και είπαμε ας δώσουμε κάτι στο θεατή που θα τον προσελκύσει στην αρχαία τραγωδία και κωμωδία. Ελπίζω και πιστεύω θα τα καταφέρουμε!

Αλεξάνδρα: Στο θίασο κάνετε μόνο πρόβες ή και μαθήματα;

Γιώργος: Μετά το πέρας των παραστάσεων από κάθε έργο μέχρι να γίνει η διανομή του καινούργιου έργου που έχουμε ξεκινήσει να το δουλεύουμε , κάνουμε κάποια μαθήματα είτε αυτά είναι ορθοφωνίας ή κίνησης ή το οτιδήποτε. Αυτό συμβαίνει για δύο λόγους. Πρώτον πρέπει να έχουμε σε επαγρύπνηση τα ήδη υπάρχοντα μέλη του θιάσου για να μην «ξεχνιούνται» και δεύτερον επειδή έρχονται πάντα καινούργια άτομα πρέπει να μπαίνουν και εκείνοι λίγο στο κλίμα το τι σημαίνει θέατρο.

Πέτρος: Για τα μαθήματα που είπε ο Γιώργος, ανάλογα το θέμα που έχουμε καταπιανόμαστε με πρόβες. Δηλαδή όταν ετοιμάζαμε το αρχαίο δράμα, κάναμε μελέτες πάνω στο αρχαίο δράμα.

Αλεξάνδρα: Αναφέρατε ότι με το θίασο βρεθήκατε στην Επίδαυρο. Τι συναισθήματα γεννήθηκαν εκείνη τη στιγμή σε ένα τέτοιο χώρο; Γιατί άλλο το να βλέπεις μία παράσταση κι άλλο να είσαι μέσα σε αυτό τον χώρο και να παίζεις.

Γιώργος: Δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος του θεάτρου που να μπορεί να εξηγήσει με λόγια τα συναισθήματα που νιώθει την ώρα που φτάνει στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου. Η μόνη λέξη που μου έρχεται αυτή τη στιγμή είναι δέος, με ότι αυτό συνεπάγεται. Η δική μου εμπειρία ήταν η εξής. Ξεκινάει από την κεντρική είσοδο εκεί που γίνεται η ο έλεγχος των εισιτηρίων, περνώντας αυτή την είσοδο σέρνοντας τα πόδια σου στο χώμα, αν θέλετε το πιστεύετε αν θέλετε όχι, νιώθεις ότι εκείνη την ώρα περπατάς και δίπλα σου είναι όλα τα ιερά τέρατα του θεάτρου που έχουν παίξει στην Επίδαυρο, Μινωτής, Παξινού, Κατράκης… Φτάνοντας στο θέατρο αντικρίζοντας αυτό το επιβλητικό θέαμα με τις κερκίδες, όταν πάτησα πάνω στην ορχήστρα είπα ότι έφτασα στη Μέκκα της τέχνης. Δεν ξέρω αν μπορώ να μεταφέρω τα συναισθήματα που ένιωσα όταν έφτασα στην Επίδαυρο, όταν έπαιξα στην Επίδαυρο, όταν παίξαμε στην Επίδαυρο. Ήταν μεγάλη τιμή, δεν έχουν πάρα πολλοί αυτή την ευκαιρία να το κάνουν, έστω αυτά τα 10 λεπτά που βρεθήκαμε πάνω στην ορχήστρα και μας είδαν γύρω στα 500 άτομα που βρίσκονταν εκείνη την ώρα εκεί.

Πέτρος: Ένιωσα την ικανοποίηση να δω τα παιδιά τα δικά μας να είναι πάνω στην ορχήστρα και να παίζουν, δεν μπορείς να φανταστείς τι όμορφο συναίσθημα ήταν αυτό. Δεν θα ξεχάσω που κάποια κοπέλα από την ομάδα όταν τελειώσαμε έβαλε τα κλάματα. Όλο αυτό το θείο δώρο που μας δόθηκε ήταν πολύ ευεργετικό για μας.

Αλεξάνδρα: Το επόμενο έργο/σκέψη αφορά πάλι τον αρχαίο κόσμο, τον νέο κόσμο ή το μέλλον;  

Γιώργος: Έχουμε ήδη καταλήξει για το τι θα κάνουμε μετά, θα ανεβάσουμε ένα έργο το οποίο δεν έχει γίνει ξανά ποτέ στην Ελλάδα και έχουμε και την χαρά να έχουμε τα πνευματικά δικαιώματα, να έχουμε πάρει τα δικαιώματα για αυτό το έργο.

Πέτρος: Θα δώσω ένα στίγμα. Το καινούργιο έργο θα είναι και παλιό και καινούργιο και παρελθόν και μέλλον και μουσική και σενάριο.

Αλεξάνδρα:  Ξένο η ελληνικό;

Πέτρος: Ελληνικό, ελληνιστικό και πιστεύω ότι και αυτή θα γίνει μία δυνατή παράσταση.

Αλεξάνδρα: Με ποιον τρόπο ο κόσμος μπορεί να έρθει να δει την παράσταση;

Γιώργος: Από την εμπειρία που έχουμε από τα προηγούμενα έργα που έχουμε ανεβάσει, όλες οι παραστάσεις γίνονται sold out. Έχουμε αποφασίσει όλα αυτά τα χρόνια να είναι δωρεάν η είσοδος αλλά με πρόσκληση. Η πρόσκληση δεν έχει να κάνει με κάτι άλλο πέρα από το γεγονός ότι θέλουμε να ξέρουμε πόσος κόσμος θα είναι σε κάθε παράσταση έτσι ώστε να μην κάτσει ούτε ένας όρθιος γιατί το θέατρο έχει συγκεκριμένη χωρητικότητα. Επίσης ευχαριστούμε πάρα πάρα πολύ για την φιλοξενία το σταθμό και όλους σας για τη συμπαράσταση όλα αυτά τα χρόνια που συμμετέχετε και εσείς σαν χορηγός επικοινωνίας. Επιφυλασσόμαστε για τα καλύτερα!

Πέτρος: Και από τη μεριά μου θέλω να ευχαριστήσω όλους σας, το σταθμό και όλους εσάς που μας ακούσατε. Σας περιμένουμε με πολλή χαρά στις παραστάσεις μας!