Κεφάλαιο 5 — Η Σιωπή που Έμεινε

Κεφάλαιο 5 — Η Σιωπή που Έμεινε

Όταν όλα περάσουν, όταν το μέσα σου σταματήσει να αναζητά,
μένει μια σιωπή. Αλλά όχι όπως τότε στην αρχή.

Δεν είναι πια σιωπή ανυπομονησίας.
Δεν είναι απουσία ή αναμονή.
Είναι χώρος. Χώρος καθαρός.

Μπορεί να μην ειπώθηκαν λέξεις. Μπορεί να μην υπήρξε ποτέ η στιγμή που να δικαίωσε το αίσθημα. Μπορεί όλα να έμειναν μέσα, σαν ανεπίδοτο γράμμα. Αλλά ήταν εκεί. Και αυτό αρκεί.

Γιατί έμαθες.

Έμαθες πως ο έρωτας δεν μετριέται από το αν τον ζήσατε μαζί,
αλλά από το αν σε άλλαξε.
Αν σε έμαθε να κοιτάς βαθύτερα.
Να αντέχεις την αλήθεια, ακόμα κι αν πονάει.
Να αναγνωρίζεις τι γεννήθηκε από ανάγκη και τι από αυθεντικότητα.

Και τώρα που όλα έχουν ησυχάσει, δεν χρειάζεσαι πια επιβεβαίωση.
Εκείνο το αίσθημα δεν σε καθορίζει πια — αλλά σε συνόδευσε για λίγο, σαν σκιά στο φως. Και κάπως έτσι ωρίμασε η καρδιά.

Η σιωπή που έμεινε δεν είναι κενή. Είναι γεμάτη.
Από μνήμες που δε χρειάζονται επανάληψη.
Από βλέμματα που έμειναν μισά, αλλά αληθινά.
Από κάτι που υπήρξε — έστω και μόνο μέσα σου.

Και τώρα, χωρίς τύψεις, χωρίς γιατί,
αφήνεις το αίσθημα να ακουμπήσει κάπου απαλά
και συνεχίζεις.

Όχι επειδή τέλειωσε.
Αλλά επειδή εσύ προχώρησες.

.

By echologeion