Ο φόβος της αγάπης

Ο φόβος της αγάπης

Ο φόβος της αγάπης δεν είναι σιωπή∙
είναι ανάσα που βαραίνει τη νύχτα,
σκιά που αγγίζει τα βλέφαρα πριν τον ύπνο,
ένα άγγιγμα αόρατο που σε τραντάζει εκ των έσω.

Είναι η καρδιά που διστάζει να ανοίξει,
φοβούμενη μην ξαναγίνει γυμνή,
μην ξαναραγίσει από τα ίδια χέρια της τρυφερότητας.
Μέσα της κουβαλάει μνήμες χαμένες,
πληγές που άφησαν τα χθες
να τρέμουν κάθε αυριανό φιλί.

Κι όμως, εκεί, στο σκοτάδι του φόβου,
γεννιέται το φως∙
γιατί μόνο όποιος έχει καεί
γνωρίζει την αξία της φλόγας.
Ο φόβος δεν είναι το τέλος της αγάπης,
είναι η απόδειξη πως ζει ακόμα,
πως περιμένει την ώρα που θα ξανατολμήσει
να βυθιστεί σε βλέμμα, σε αγκαλιά, σε όνειρο.

Ο φόβος της αγάπης είναι σαν κύμα:
σε σπρώχνει πίσω στην ακτή
μα σε καλεί ξανά στα βαθιά.
Κι εκεί, ανάμεσα στο βήμα και στην υποχώρηση,
η ψυχή ανασαίνει.

Γιατί όποιος φοβάται την αγάπη,
ήδη την κρατάει μέσα του∙
την έχει αγγίξει, την έχει γευτεί,
και ξέρει πόσο γλυκά και πόσο επικίνδυνα
μπορεί να καίει.

@ ΗΧΟΛΟΓΕΙΟΝ