ΨΑΡΑΚΗΣ ΠΕΤΡΟΣ
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ
ΨΑΡΑΚΗΣ ΠΕΤΡΟΣ
Καλεσμένος στην εκπομπή
της ΜΑΓΟΥΛΙΑΝΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ
ΤΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΛΑ ΩΠΑ ΣΤΟ 5ΓΡΑΜΜΟ
Αλεξάνδρα:Καλησπέρα Πέτρο μου!
Πέτρος: Καλησπέρα Αλεξάνδρα μου!
Αλεξάνδρα: Ευχαριστώ για την αποδοχή της πρόσκλησης. Μίλησε μας για
αυτό το έργο που ετοιμάσατε με τόση προσοχή και προσήλωση για να
παρουσιάσετε στον κόσμο.
Πέτρος:
φτιάχτηκε τραγούδι που ακούγεται στην εισαγωγή της παράστασης. Σε αυτά τα τρία
χρόνια μαζέψαμε πάρα πολύ υλικό, καταλήξαμε μετά να ξεχωρίζουμε τα κομμάτια
και κρατήσαμε αυτά που ίσως ακουμπήσουν τον κόσμο. Όλα τα κείμενα της
παράστασης, γιατί για πρώτη φορά συμβαίνει αυτό πανελλαδικά και το λέω με όλο
το κόστος της λέξης, τα εκδίδουμε σε βιβλίο με τίτλο «Λουλούδια σε λασπόνερα».
Όλα τα κείμενα τα επιμελήθηκε η Ζαφειρία Μαρμαρινού.
Αλεξάνδρα: Τι διαπραγματεύεται το έργο;
Πέτρος: Είναι εικόνες, εντυπώσεις και ιστορίες γονιών μας, συγγενών μας,
ανθρώπων που ζήσαμε μαζί και ανθρώπων που γνωρίσαμε στην πορεία μας, που
μάζευαν τις ιστορίες που κουβαλούσαν εκείνοι. Έγιναν σενάριο από τον Γιώργο
Κεμερλή και τη Ζαφειρία Μαρμαρινού, Το εμπλουτίσαμε με τραγούδια εποχής και
φτιάξαμε το δικό μας λαϊκό μιούζικαλ.
Αλεξάνδρα: Αυτό είναι το μυστικό μέσα στην υπόθεση και αυτό θα ιντριγκάρει
τον κόσμο, γιατί αν το περιέγραφες ο καθένας θα το αντιλαμβανόταν αλλιώς.
Πέτρος: Δεν θέλω να αποκαλύψω το οπτικό έργο που θα δει ο κόσμος. Τον Γενάρη
παίξαμε σε ένα κατάμεστο θέατρο με συγκίνηση του κόσμου και φάνηκε από το
βιβλίο εντυπώσεων. Όλες οι κριτικές μας κάνουν καλύτερους.
Αλεξάνδρα: Και η αρνητική κριτική είναι σαν διόρθωση, σαν «παρατήρηση».
Πέτρος: Βέβαια και ο κόσμος είναι αυτός που θα κρίνει την παράσταση. Μέχρι τώρα,
έχουμε παίξει μόνο τρία έργα. Ο ερασιτεχνικός θίασος δημιουργήθηκε το 2015. Το
πρώτο έργο «50 χρόνια αφιέρωμα στην ελεύθερη σκηνή», το παίξαμε 14
παραστάσεις που δεν έχει γίνει στην Ελλάδα και το δεύτερο έργο, «ο Λαχειοπώλης
του ουρανού» 15 παραστάσεις. Για να παίξουμε τόσες φορές σημαίνει ότι υπάρχει
αποδοχή.
Αλεξάνδρα: Υπάρχουν σχόλια που να αναφέρουν ότι θα μπορούσατε να
συγκριθείτε με επαγγελματίες;
Πέτρος: Το είπαν πολλοί αλλά δεν ξέρω πώς μπορώ να στοιχειοθετήσω το
επαγγελματίας ή ερασιτέχνης. Υπάρχουν επαγγελματικές παραστάσεις που το
κάνουν γιατί πρέπει να δουλέψουν. Υπάρχουν ερασιτεχνικές παραστάσεις που το
θαυμάζεις και λες έδωσε ψυχή.
Αλεξάνδρα: Θεωρείς ότι με το πέρασμα των χρόνων, το θέατρο αρχίζει να
γίνεται σαν καθαρό επάγγελμα, δηλαδή πάω – παίζω – φεύγω;
Πέτρος: Έχει αλλοιωθεί η πεμπτουσία της τέχνης που φτάνει στον κόσμο, αυτό είναι
γεγονός. Φταίμε και εμείς, ο απλός κόσμος, που αφήσαμε κενά να περάσουν όλοι
αυτοί που έκαναν τη δήθεν μουσική, το δήθεν θέατρο, το δήθεν σινεμά, τη δήθεν
τηλεόραση. Ίσως μας βρήκαν σε κατάσταση που να μην αντέχαμε κάποιες
επιπτώσεις, κάποιες κρίσεις, κάποιες οικονομικές καταστάσεις. Αυτό ήρθε και
χτύπησε βάναυσα. Έγιναν και γίνονται πράγματα που μειώνουν την τέχνη σαν τέχνη.
Γιατί το λέω αυτό; Το πρώτο έργο που ανεβάσαμε σαν θίασος ήταν το «50 χρόνια
αφιέρωμα στην ελεύθερη σκηνή», επιθεώρηση (από ένα τραγούδι της βγήκε το
όνομα του θιάσου). Όλα τα παιδιά εκείνης της εποχής, δεκαετίας 70 – 80, που έδιναν
κρυφά κάποιον αγώνα, όλα αυτά τα κείμενα και τα νούμερα που υπήρχαν τότε ήταν
έτσι φτιαγμένα για να προχωρήσουν μπροστά το θέατρο. Με το πέρασμα των
χρόνων όμως έχει φτάσει η επιθεώρηση να είναι ένα ευτελές αντικείμενο πια, λίγες οι
περιπτώσεις που γίνεται σωστή επιθεώρηση.
Αλεξάνδρα: Θέλω να μου πεις λίγα λόγια για τη δεύτερη παράσταση με τίτλο
«Λαχειοπώλης του ουρανού - Μονόλογοι στην οδό ονείρων».
Πέτρος: Αυτή η παράσταση είχε το εξής χαρακτηριστικό. Ξεκινούσε από το μέλλον
και κατέληγε στην αρχή του Χατζιδάκι, στον εμφύλιο και στο 1942. Οι θεατές
μπαίνοντας στο θέατρο και ακούγοντας τον Χατζιδάκι που εξηγούσε γιατί
ονομάστηκε «Λαχειοπώλης του ουρανού», άνοιγε ένα σύμπαν με τους
αγγελιοφόρους του και άκουγαν όλα τα κομμάτια του Χατζιδάκι σε διεθνείς
ηλεκτρονικές διασκευές. Αυτή η παράσταση ήταν η άλλη πλευρά του Μάνου
Χατζιδάκι σαν πολιτικός, σαν φιλόσοφος, σαν φίλος μας, σαν έναν άνθρωπο που
διηγείται μία ιστορία του Γκάτσου, σαν ένας ποιητής. Κανένας ηθοποιός δεν
τραγούδησε, όλοι έκαναν παρλάτα. Είναι μία πλευρά που δεν την ήξερε ο κόσμος.
Αλεξάνδρα: Τι ήταν πιο δύσκολο σαν στήσιμο παράστασης; Ο Χατζιδάκις ή η
τωρινή;
Πέτρος: Πιο δύσκολο θεωρητικά ήταν ο Χατζιδάκις. Το καινούργιο όμως ήταν όντως
πιο δύσκολο γιατί έπρεπε να συντονίσουμε εικόνες και αναμνήσεις σε μία σειρά και
έπρεπε να βρεθούν τα κατάλληλα τραγούδια για να μπουν εμβόλιμα. Ο Χατζιδάκις
είχε δύσκολα νοήματα αλλά στην τωρινή χρειάστηκε να κάνει πολλά ο κάθε
ηθοποιός, να τραγουδήσει, να χορέψει, να βοηθήσει τεχνικά, να μάθει μουσική. Σαν
δομή έργου χρειάστηκαν 12 μαθήματα που περιελάμβαναν από ορθοφωνία μέχρι
ιστορία θεάτρου.
Αλεξάνδρα: Ας περάσουμε στο επόμενο θέμα μας που είναι το κομμάτι των
σκηνικών.
Πέτρος: Όταν φαντάζομαι μία παράσταση θέλω να τη φαντάζομαι ολοκληρωμένη.
Θέλω όσο μπορώ να βοηθάω, να δίνω τις ιδέες μου στους υπόλοιπους για το πώς
μπορεί να γίνει μία παράσταση στο σύνολό της. Το concept των σκηνικών περνάει
από μένα. Τα σκηνικά αντιπροσωπεύουν και το δικό μου δεδομένο που έχω μέσα
μου, το πώς θέλω το έργο αλλά και την ομορφιά της σκηνής.
Αλεξάνδρα: Τα σκηνικά είναι ζωγραφισμένα στο χέρι ή είναι τυπωμένα;
Πέτρος: Υπάρχουν και τα δύο. Τα ζωγραφισμένα είναι από κάποιους συνεργάτες, τα
υπόλοιπα ήταν παρατημένα σε κάποια αποθήκη του δήμου, μου άρεσαν, τα ζήτησα
και τα πήρα. Μία παράσταση γίνεται από όλους τους συντελεστές από τον βοηθό
σκηνής μέχρι την ταξιθέτρια.
Αλεξάνδρα: Πώς πήρες την απόφαση να πας σε μία σχολή σκηνοθεσίας;
Πέτρος: Το θέατρο το είχα βαθιά μέσα μου, από μικρός το αγαπούσα. Έτσι
σπούδασα ναυτιλιακά (λόγω ιδεολογιών δεν μπορούσα να δώσω στο εθνικό),
δούλεψα στο αντικείμενο και συγχρόνως πήγαινα στη σχολή σκηνοθεσίας κρυφά και
διέκοψα γιατί μαθεύτηκε. Όμως είχα προλάβει να πάρω πολλά πράγματα από εκεί.
Βασικός παράγοντας είναι το τι έχεις μέσα σου, τι αποφασίζεις να διαβάσεις και τι
δίνεις από την ψυχή σου στον κόσμο.
Αλεξάνδρα: Πώς γεννιέται μία παράσταση από το μηδέν μέσα από τη δική σου
οπτική;
Πέτρος: Παίζει ρόλο το τι έργο έχεις σκεφτεί να κάνεις. Να ανάψει το λαμπάκι του
Κύρου και να πεις αυτό είναι, αυτό θέλω. Στη συγκεκριμένη παράσταση, δεν στήθηκε
το έργο. Το έργο έγινε από όλους συνολικά. Δεν διαλέξαμε να κάνουμε το
«Λουλούδια σε λασπόνερα» το έργο μας διάλεξε, για κάποιο λόγο ήρθε στα χέρια
μας.
Αλεξάνδρα: Πόσο δύσκολο είναι να συνδυάσει κάποιος εργασία και τέχνη;
Πέτρος: Όταν αγαπάς την τέχνη δίνεις τον καλύτερο σου εαυτό. Η εργασία μας δίνει
τα προς το ζην μεν αλλά δεν είναι πάντα αυτό που θέλουμε να κάνουμε. Όταν κάτι το
θέλεις πραγματικά, αυτό βγαίνει μέσα από την ψυχή σου γιατί είναι ο κόσμος σου ο
ίδιος και εκεί ανήκεις.
Αλεξάνδρα: Πέτρο μου ευχαριστούμε πολύ για την συντροφιά και για όλες τις
πληροφορίες που μοιράστηκες μαζί μας.
Πέτρος: Και εγώ ευχαριστώ Αλεξάνδρα μου και το σταθμό σας!!!
Επιμέλεια κειμένων : Μαγουλιάνου Αλεξάνδρα
