Έρωτας στο Καρναβάλι

Έρωτας στο Καρναβάλι 🎭❤️

Η μουσική αντηχούσε στους στενούς λιθόστρωτους δρόμους της παλιάς πόλης. Πολύχρωμα φώτα λαμπύριζαν πάνω από τις πλατείες, καθώς οι καρναβαλιστές χόρευαν ανέμελα, βυθισμένοι στη μαγεία της νύχτας. Ο αέρας μύριζε γλυκό κρασί και ζαχαρωμένα αμύγδαλα, ενώ οι μάσκες έκρυβαν πρόσωπα, αλλά όχι συναισθήματα.

Μέσα στο πλήθος, η Άννα στεκόταν φορώντας μια βενετσιάνικη μάσκα στολισμένη με χρυσά φύλλα. Η καρδιά της χτυπούσε δυνατά, όχι μόνο από τον ενθουσιασμό του καρναβαλιού, αλλά και από μια αδιόρατη ανυπομονησία. Κάπου εκεί, ανάμεσα στα χρώματα και τις φωνές, ήξερε ότι τον αναζητούσε.

Ο Λέανδρος φορούσε ένα κοστούμι 18ου αιώνα, η μαύρη του μάσκα κάλυπτε το μισό του πρόσωπο, αφήνοντας μόνο τα εκφραστικά του μάτια να διακρίνονται. Από την πρώτη στιγμή που την είδε, κάτι μέσα του σκίρτησε. Την πλησίασε, άπλωσε το χέρι του και με μια μικρή υπόκλιση της ψιθύρισε:
— «Θα μου χαρίσετε έναν χορό, δεσποινίς;»

Η Άννα χαμογέλασε, αναγνωρίζοντας τη φωνή του, αν και δεν μπορούσε να θυμηθεί από πού. Ίσως από κάποιο όνειρο, ίσως από κάποια προηγούμενη ζωή. Το μόνο που ήξερε ήταν πως τα χέρια τους ενώθηκαν και το καρναβάλι έγινε το φόντο ενός παραμυθιού.

Χόρευαν κάτω από τον έναστρο ουρανό, σαν να μην υπήρχε αύριο. Οι μάσκες έκρυβαν τα πρόσωπά τους, αλλά όχι τα βλέμματά τους, που φανέρωναν όλα όσα οι λέξεις δεν μπορούσαν να πουν.

Όταν ο χορός τελείωσε, ο Λέανδρος έσκυψε και της ψιθύρισε:
— «Αν η μοίρα το θέλει, θα σε ξαναβρώ.»
— «Ή αν η καρδιά το ζητήσει, θα με αναζητήσεις.» του απάντησε η Άννα.

Και πριν προλάβει να αντιδράσει, εκείνος χάθηκε μέσα στο πλήθος, αφήνοντάς της μόνο μια μαύρη κορδέλα από τη μάσκα του. Η Άννα έμεινε εκεί, κρατώντας τη σαν πολύτιμο φυλαχτό.

Το καρναβάλι θα τελείωνε, αλλά ο έρωτας που γεννήθηκε εκείνη τη νύχτα… ίσως κρατούσε για πάντα.

🎭 Τέλος… ή αρχή; ❤️

by SIRANO