ΨΕΥΤΙΚΑ ΟΝΕΙΡΑ

Στο σκοτάδι που σκεπάζει την πόλη, τα όνειρα ξεδιπλώνονται σαν μυστικά μονοπάτια. Κάθε βήμα, μια περιπλάνηση σε κόσμους αλλόκοτους, όπου η λογική υποχωρεί μπροστά στο παράλογο.

Ένα άυλο χέρι τραβάει την πόρτα του υποσυνείδητου, και φιγούρες χωρίς πρόσωπα χορεύουν σε ρυθμούς ακατανόητους. Σκιές γλιστρούν στους τοίχους, ψιθυρίζοντας λόγια που δεν ανήκουν σε καμία γλώσσα.

Μια σκάλα από φως οδηγεί σε μια θάλασσα από αστέρια, όπου ψάρια με φτερά κολυμπούν ανάμεσα σε πλανήτες από ζάχαρη. Ένα δέντρο με φύλλα από καθρέφτη αντανακλά χιλιάδες εκδοχές της ίδιας στιγμής.

Η φωνή μιας άγνωστης μελωδίας γεμίζει τον αέρα, και τα πόδια κινούνται από μόνα τους, σε έναν χορό χωρίς τέλος. Το σώμα λυγίζει, λιώνει, μεταμορφώνεται σε ένα ποτάμι από άμμο, που κυλάει μέσα από λαβύρινθους από χαρτί.

Ξαφνικά, μια λάμψη διαπερνά το σκοτάδι, και τα όνειρα διαλύονται σαν φούσκες σαπουνιού. Η πόλη ξυπνά, και τα πρόσωπα επιστρέφουν στη θέση τους. Η λογική ανακτά την κυριαρχία της, και το παράλογο υποχωρεί, κρύβοντας τα μυστικά του στα βάθη του υποσυνείδητου.

Όμως, το άυλο χέρι παραμένει εκεί, έτοιμο να τραβήξει ξανά την πόρτα, όταν το σκοτάδι σκεπάσει την πόλη και τα όνειρα επιστρέψουν, πιο δυνατά και πιο αινιγματικά από ποτέ. Φυσικά, ας επεκτείνουμε την ιστορία, εμβαθύνοντας στους αλλόκοτους κόσμους των ονείρων:

Η πόλη βυθίζεται σε μια σιωπή που σπάει μόνο από το αχνό μουρμουρητό του ανέμου. Οι σκιές μακραίνουν, μεταμορφώνοντας τα οικεία αντικείμενα σε παράξενες φιγούρες. Μια πύλη από ομίχλη ανοίγει, καλώντας τους περιπλανώμενους να διασχίσουν το κατώφλι του άγνωστου.

Μια βάρκα από φεγγαρόφως ταξιδεύει σε ένα ποτάμι από λιωμένο ασήμι, μεταφέροντας σιωπηλές σιλουέτες με μάτια που λάμπουν σαν απειλητικά αστέρια. Οι σιλουέτες ψιθυρίζουν ιστορίες για χαμένες πόλεις και ξεχασμένους θεούς, για πλάσματα που ζουν στα βάθη της θάλασσας και για δέντρα που ανθίζουν με κρυστάλλινα φρούτα.

Ένας λαβύρινθος από βιβλιοθήκες χωρίς τέλος ξεδιπλώνεται, γεμάτος με βιβλία που γράφτηκαν σε γλώσσες που δεν έχουν ακόμη ανακαλυφθεί. Οι σελίδες τους αναβοσβήνουν με εικόνες που αλλάζουν συνεχώς, αφηγούμενες ιστορίες για παράλληλα σύμπαντα και για ταξίδια στον χρόνο.

Μια χορωδία από φωνές χωρίς σώματα γεμίζει τον αέρα, τραγουδώντας μια μελωδία που αντηχεί στα βάθη της ψυχής. Οι φωνές υφαίνουν ένα πέπλο από αναμνήσεις και επιθυμίες, αποκαλύπτοντας κρυμμένα μυστικά και ανείπωτους φόβους.

Ξαφνικά, μια ρωγμή ανοίγει στον ουρανό, αποκαλύπτοντας ένα μάτι που κοιτάζει με αμείλικτη περιέργεια. Το μάτι αστράφτει με μια λάμψη που απειλεί να διαλύσει τα όνειρα, να τα μετατρέψει σε σκόνη και να τα σκορπίσει στο άπειρο.

Η βάρκα από φεγγαρόφως λιώνει, τα βιβλία εξαφανίζονται, και οι φωνές σιγούν. Το σκοτάδι βαθαίνει, και η πόλη ξυπνά από τον λήθαργο της. Όμως, η αίσθηση του άγνωστου παραμένει, ένα αχνό αποτύπωμα στα βάθη της συνείδησης, μια υπόσχεση για την επόμενη νύχτα, όταν τα όνειρα θα επιστρέψουν, πιο δυνατά και πιο αινιγματικά από ποτέ.

By SIRANO