Η συγκινητική τελευταία αποχαιρετιστήρια πράξη του εγγονού Διονύση προς τον σπουδαίο μουσικοποιητή, γεμάτη αγάπη και μνήμες από μια βαθιά οικογενειακή σχέση
25/10/2025
Σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης πραγματοποιήθηκε σήμερα, 25 Οκτωβρίου, η κηδεία του Διονύση Σαββόπουλου, στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών,με συγγενείς, φίλους και θαυμαστές να τον αποχαιρετούν με σεβασμό και δάκρυα στα μάτια.Ανάμεσα στους παρευρισκόμενους ήταν και τα εγγόνια του, ο Διονύσης και ο Ανδρέας, που στάθηκαν δίπλα στην οικογένειά τους φανερά συγκλονισμένα από την απώλεια του αγαπημένου τους παππού.
Οι δύο νέοι, που είχαν πάντα μια ιδιαίτερη σχέση με τον σπουδαίο δημιουργό, δεν μπόρεσαν να κρύψουν τη συγκίνησή τους. Τα νέα παιδιά ήταν πολύ συγκινημένα, όπως είδαμε στις φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν από την κηδεία, και ακόμα δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν ότι ο αγαπημένος τους παππούς δεν βρίσκεται πια κοντά τους.
Κλείνοντας τους επικήδειους στην κηδεία του Διονύση Σαββόπουλου μίλησε ο εγγονός του, γιος του Ρωμανού και της Αγγέλας Σαββοπούλου, ο οποίος πήρε και το όνομά του.Με τρεμάμενη από συγκίνηση, ο νεαρός Διονύσης περιέγραψε τη μοναδική σχέση που είχε με τον παππού του, γεμάτη αγνή αγάπη και τρυφερότητα.
«Παππού, από πάντα θυμάμαι να μου μεταδίδεις την αγάπη σου με ειλικρίνεια.Είναι σαν μέσα σου να είχες βρει την αληθινή αγάπη στην πιο απλή μορφή της, σαν να είχες καταλάβει τον πυρήνα της, τον λόγο που οι άνθρωποι αγαπάμε», είπε συγκινώντας τους παρευρισκομένους.
Στη συνέχεια, αποκάλυψε πώς κάθε τους στιγμή είχε κάτι μαγικό: «Θυμάμαι από μικρός, ως και τώρα, πολλές φορές που βρισκόμουν μαζί σου ένιωθα έναν κόμπο στο λαιμό μου από συγκίνηση.Δεν καταλάβαινα γιατί, γιατί δεν γινόταν σε στιγμές έντονες, αλλά σε απλές, όταν μου έλεγες μια ιστορία, όταν έπαιζες κιθάρα και με έβαζες να παίξω πιάνο, όταν τρώγαμε μαζί και με ρωτούσες τα νέα μου».
Ο εγγονός του Σαββόπουλου στάθηκε και στη βαθιά επίδραση που είχε η παρουσία του παππού του στη ζωή του: «Πλέον έχω συνειδητοποιήσει πως όλες αυτές οι πράξεις είχαν από πίσω μια αυθεντική ανάγκη για ένωση μέσω της αγάπης.Αυτή η συγκίνηση που ένιωθα ερχόταν από μια αγάπη τόσο αληθινή και με τόση αξία, που με έκανε να νιώθω ζωντανός με την εκστατική έννοια της ζωντάνιας».
Κλείνοντας τον επικήδειο, είπε με δάκρυα στα μάτια: «Από την αγάπη σου έμαθα τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος, τα καλά και τα κακά, τα όμορφα και τα άσχημα, τα γλυκά και τα πικρά.Η ψυχή σου μένει μαζί μας, σ’ αγαπώ πολύ».
