ΚΟΛΛΙΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

Καλεσμένος στην εκπομπή ΜΟΥΣΙΚΟ ΠΑΚΕΤΟ                     με τον Χρήστο Σπηλιόπουλο

Χρήστος: Ένας μεγάλος λαϊκός τραγουδιστής μας κάνει την τιμή να είναι μαζί
μας εδώ στο μουσικό πακέτο και στο ράδιο αίσθηση. Να ευχαριστήσουμε τον
Γιάννη Κόλλια που ήρθε εδώ. Καλησπέρα Γιάννη μου, καλώς ήρθες!
Γιάννης: Καλησπέρα Χρήστο μου και καλησπέρα σε όλο το ακροατήριό σου.
Χρήστος: Θέλω να σε ρωτήσω κάποια πράγματα για να σε γνωρίσουν οι νέοι
και να σε θυμηθούν οι παλιοί. Πες μας πώς ξεκίνησες την καριέρα σου.
Γιάννης: Χρήστο θα σου πω και πώς και από πότε ξεκίνησα την καριέρα μου. Είμαι
απόγονος της οικογένειας Κόλλια που όλοι τους είναι τραγουδιστές, είναι
οικογενειακή παράδοση. Είχα θείο έναν πολύ μεγάλο τραγουδιστή που έγραφε
ιστορία, χάθηκε τον Ιούνιο του 1980 σε δυστύχημα με αυτοκίνητο. Ήταν πολύ νέος
35 χρονών, λεγόταν Κώστας Κόλλιας. Ήταν μεγάλη μορφή της εποχής εκείνης και
είχε αφήσει την Ελλάδα άφωνη με το θάνατό του γιατί τον αγάπησε πάρα πολύ ο
κόσμος.
Τότε ήμουν στην εφηβεία, ήμουν ροκάς. Συγκλονισμένος από το θάνατο του θείου
μου, φίλοι με πήγαιναν σε μαγαζάκια με λαϊκά τραγούδια και δειλά δειλά ξεκίνησα να
πιάνω το μικρόφωνο. Αυτό συνέβη το 1980, αργότερα έφυγα για φαντάρος και όταν
απολύθηκα το 1984 με 1985, ξεκίνησα επαγγελματικά. Ο πρώτος μου δίσκος «Αν
δεν καπνίσω κι αν δεν πιω» βγήκε το 1985 στην Πολυφον, εταιρεία που ήταν και ο
θείος μου. Ανελλιπώς από τότε είμαι κάθε βράδυ επικεντρωμένος πιο πολύ στα
μαγαζιά της Αθήνας και τραγουδάω ακόμα.
Χρήστος: Έχουμε να μάθουμε πολλά από σένα, τον καλλιτεχνικό σου τομέα
περισσότερο.
Γιάννης: Κοντεύω 40 χρόνια στη δουλειά αν προσθέσω και τα ερασιτεχνικά.
Χρήστος: Μεγάλη η εμπειρία σου στο κομμάτι αυτό.
Γιάννης: Ξέρω όλη την πιάτσα, τα μεγάλα ονόματα είναι φίλοι μου σχεδόν όλοι, ο
Γονίδης, ο Μελάς, ο Καρράς.
Χρήστος: Με ποιους έχεις συνεργαστεί ή θα ήθελες να συνεργαστείς πάλι μαζί
τους γιατί είχες πολύ καλές εντυπώσεις;
Γιάννης: Έχω τραγουδήσει με σπουδαίους μουσικούς και μαέστρους. Το πρώτο
μπουζούκι που έπαιξε στο δίσκο μου ήταν ο Μίχας παρέα με τον Μαριόλα και με τον
Μαυρόπουλο. Ο Γιάννης Μπιθικώτσης είχε παίξει στον επόμενο δίσκο. Πρόσφατα ο
Μανώλης Καραντίνης είχε παίξει ένα σπουδαίο ζεϊμπέκικο στο τραγούδι «Σου
χρωστάω μία εκδίκηση». Ο Γιώργος Δράμαλης, ένα από τα μεγαλύτερα μπουζούκια
εν ζωή που υπάρχουν στην Ελλάδα. Επειδή ήθελα να ακολουθήσω
πρωταγωνιστικούς ρόλους στα μαγαζιά που τραγουδούσα, δεν δούλεψα πολύ με
συναδέλφους που ήταν φίρμες. Καλώς ή κακώς το έκανα αλλά κακώς νομίζω γιατί ο
καλλιτέχνης πρέπει να είναι πιο υποχωρητικός. Εν πάση περιπτώσει με τους
δεύτερους καλλιτέχνες έχω τραγουδήσει σχεδόν με όλους. Έχω τραγουδήσει με τον
Τερλέγκα, με τον Κωστόπουλο.
Χρήστος: Θα ήθελα να μου πεις ένα περιστατικό της νύχτας που σου έχει
κάνει μεγάλη εντύπωση.
Γιάννης: Έχω βρεθεί σε άσχημες καταστάσεις αλλά και να γελάς. Είναι μία δουλειά
δύσκολη, τα έχει όλα ο μπαξές. Είναι σαν τη θάλασσα που μπορείς να την
απολαύσεις, να περάσεις υπέροχα. Μπορεί και να κινδυνεύσεις κιόλας, θέλει

προσοχή. Το λέω αυτό για τους νεότερους. Δεν χρειάζεται να δημιουργούν
καταστάσεις όταν βγαίνουν έξω γιατί δεν ξέρεις ποιος είναι ο απέναντι και τι κάνει.
Μπορεί να είναι ένα φυσιολογικό άτομο αλλά μπορεί και όχι. Πρέπει να σεβόμαστε,
να μην ενοχλούμε, να μην πειράζουμε. Θέλει προσοχή η νύχτα και σεβασμό.
Χρήστος: Μπορείς να μου συγκρίνεις τη διασκέδαση του τότε με του σήμερα;
Γιάννης: Δεν υπάρχει καμία σύγκριση διότι τα δεδομένα της εποχής έχουν αλλάξει.
Πρώτον, παλιά υπήρχαν τα χρήματα γιατί ο κόσμος δούλευε και αν τα χαλούσε
σήμερα, ήξερε ότι την επόμενη μέρα θα τα βγάλει, στις μέρες μας δεν υπάρχει αυτή η
δυνατότητα. Δεύτερον, έχουν αλλάξει τα δεδομένα τα γούστα του κόσμου. Βλέπω ότι
τα νέα παιδιά δεν έχουν αυτόν τον πόθο να βγουν. Έχουν όνειρο τι κινητό, τι
υπολογιστή θα αγοράσουν. Τώρα έχει πέσει το ενδιαφέρον στην τεχνολογία. Αυτό
έχει κάνει ζημιά στις συμπεριφορές των ανθρώπων και στα γούστα της μουσικής.
Στα νέα είδη μουσικής δεν υπάρχει μελωδία, εχει χαθεί το ενδιαφέρον για τη
μουσική. Τα τραγούδια αυτά που κυκλοφορούν τώρα δεν γίνονται σουξέ.
Χρήστος: Τέτοια τραγούδια δεν υπάρχουν σήμερα, είναι φεγγαριάτικα.
Γιάννης: Ακόμα και όταν βγει κάτι καλό στη σημερινή εποχή δεν γίνεται σουξέ και
αυτό γιατί χάθηκαν οι ερασιτέχνες, αυτή είναι η μεγαλύτερη ζημιά για το λαϊκό
τραγούδι.
Χρήστος: Έχεις πολύ μεγάλο δίκιο και συμφωνώ απόλυτα σε ότι λες.
Γιάννης: Ο Βασίλης Καρράς για παράδειγμα με την ελεύθερη ραδιοφωνία έγινε
γνωστός από τους ερασιτέχνες, ήταν στη Θεσσαλονίκη και κατέβηκε Αθήνα. Μόλις
κόπηκαν οι ερασιτέχνες ξεκίνησε το πρόβλημα για μας.
Χρήστος: Όχι μόνο για εσάς αλλά και για τους ακροατές γιατί έχασαν και
αυτοί. Λες πολύ μεγάλες αλήθειες και ειδικά γύρω από το ραδιόφωνο γιατί το
ζούμε και εμείς. Ειδικά εδώ στο ράδιο αίσθηση όλοι οι παραγωγοί είμαστε
ερασιτέχνες, είμαστε εραστές του ραδιοφώνου και δουλεύουμε μαζί με τους
ακροατές.
Γιάννης: Να σου πω την αλήθεια, αυτή είναι και η ομορφιά και για αυτό δέχτηκα
αμέσως την πρότασή σου γιατί μου λείπει η ελεύθερη παραγωγή, οι ερασιτέχνες. Δεν
μπορώ αυτό το στημένο.
Χρήστος: Η ουσία είναι να θυμηθούν οι παλιότεροι και να μάθουν οι
καινούργιοι, να πάρουν εμπειρίες ειδικά οι νέοι τραγουδιστές.
Γιάννης: Αυτά που περάσαμε εμείς δεν μπορούν να τα περάσουν οι νέοι γιατί η
δουλειά έχει γίνει πολύ light, τα μπουζούκια τότε ήταν 5 άντρες και 15 γυναίκες
τραγουδιστές και τώρα κάνει live κάποιος με ένα άτομο και με δύο όργανα. Τότε
είχαμε 8 όργανα και 20 τραγουδιστές. Τους καλλιτέχνες παλιότερα τους θαύμαζαν.
Σκεφτόμασταν τι θα φορέσουμε στην πίστα, μέχρι που ραβόμασταν για τους πελάτες
που θα έρχονταν να μας δουν. Υπήρχε σεβασμός από τον πελάτη προς εμάς και το
αντίστροφο. Τώρα όλα είναι πρόχειρα.
Χρήστος: Για αυτό και ο κόσμος έχει κουραστεί και πλέον τα αποφεύγει αυτά.
Γιάννης: Έχουν αλλάξει και τα γούστα, κάποιοι πάνε στα club, λίγοι είναι οι νοσταλγοί
που έχουν απομείνει, έστω για εκείνους τους λίγους νοσταλγούς που έχουν μείνει,
εγώ συνεχίζω στην ίδια γραμμή. Βάζω τον καλύτερό μου εαυτό για να τραγουδήσω,
παίρνω το μπουζούκι μου να βγαίνει σωστά το τραγούδι γιατί σέβομαι αυτόν που

ήρθε να με ακούσει, πρέπει να με παρουσιάσω όπως πρέπει αλλιώς δεν
τραγουδάω.
Χρήστος: Βέβαια, όταν σέβεσαι τον εαυτό σου σαν καλλιτέχνη και σαν
άνθρωπο. Αν σου δινόταν η δυνατότητα θα άλλαζες κάτι ή θα παρέμενες ο
ίδιος Γιάννης Κόλλιας, σύμφωνα με την διαδρομή που έχεις κάνει;
Γιάννης: Στα τόσα χρόνια πορείας είναι αδύνατον να μην έχω κάνει λάθη, θα
διόρθωνα κάποια λάθη τακτικής που έκανα, εννοώ λάθη καριέρας ή έκανα λάθος
υπολογισμούς, αυτό θα το διόρθωνα. Αναγνωρίζω τα λάθη μου.
Χρήστος: Ποια θα ήταν η εμπειρική συμβουλή σου για τους νέους καλλιτέχνες
και τραγουδιστές που βγαίνουν τώρα και που τους παρασέρνουν λίγο-πολύ
τα reality;
Γιάννης: Τότε για να γίνουμε φίρμες προχωρούσαμε σκαλί σκαλί, τώρα δεν κάνουν
τη διαδρομή, δεν κάνουν το ταξίδι που πρέπει. Τώρα μπαίνουν στο αεροπλάνο και
πάνε στον προορισμό κατευθείαν.
Χρήστος: Αυτό όμως δεν είναι καλό γιατί τα παιδιά δεν αποκτούν εμπειρία .
Γιάννης: Η διαδρομή θέλει υπομονή, υπάρχει ταλαιπωρία αλλά η διαδρομή είναι
ωραία, αν πας με τα λεφτά που μπορεί να είναι ή από χορηγό ή δικά σου, σε κάνουν
μέσα σε έξι μήνες γνωστό. Αν υπάρχει χορηγία, όλα γίνονται πολύ γρήγορα.
Χρήστος: Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για αυτή την όμορφη και ενδιαφέρουσα
συζήτηση Γιάννη.
Γιάννης: Και εγώ θέλω να χαιρετίσω τον κόσμο, μου έδωσες μεγάλη χαρά, να είσαι
καλά και σε ευχαριστώ πάρα πολύ!

Eπιμέλεια Κειμένου : Μαγουλιάνου Αλεξάνδρα